ပြဒါးမပါသည့် အိမ်သုတ်ဆေးပစ္စည်းများကို အသုံးပြုခြင်း

သမိုင်းကြောင်းအရ ပြဒါးပါဝင်သော သုတ်ဆေးပစ္စည်းများကို လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ၅ဝဝဝ မှ လူ့အရိုးစုများမှ တဆင့် ပြန်လည်ခြေရာခံနိုင်သည်။ ၎င်းကို cinnabar (HgS) ဟုလည်းလူသိများသော vermillion (ဆေးအနီရောင်) သုတ်ထားသည်။ ပြဒါးပါသော သုတ်ဆေးများကို အီဂျစ်သင်္ချိုင်းများနှင့် ရောမဧကရာဇ်မင်း၏ အိမ်များတွင်လည်း တွေ့ရှိနိုင်သည်။ အိမ်သုံးပစ္စည်းများအတွက် သုတ်ဆေးများ ထုတ်လုပ်ရန် ၀ယ်လိုအား တိုးလာခဲ့သည့် စက်မှုတော်လှန်ရေး နောက်ပိုင်းတွင် ကျွန်ုပ်တို့၏ လူနေမှုပုံစံသည် လျင်မြန်စွာ ပြောင်းလဲလာသည်။

သုတ်ဆေးကုမ္ပဏီများစွာသည် ၎င်းတို့၏ဆေးသုတ်ခြင်းထုတ်ကုန်များတွင် ပြဒါးကိုအသုံးပြုရခြင်းအကြောင်းရင်းမှာ သုတ်ဆေး၏သက်တမ်းကို တာရှည်ခံစေရန်ဖြစ်သည်။ 1989 ခုနှစ် ဩဂုတ်လတွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သော ဖြစ်ရပ်တစ်ခုအရ ပတ်ဝန်းကျင် ထိန်းသိမ်းရေးအေဂျင်စီ၏ အကြံပြုထားသော ကန့်သတ်ချက်မှာ 1.5 mmol သို့မဟုတ် 1.5 mmol ဖြစ်သော်လည်း မကြာသေးမီက ခြယ်သထားသော အိမ်တွင် ဆေးမီးခိုးငွေ့များနှင့် ထိတွေ့သည့် ကလေးတစ်ဦးတွင် ပြဒါးအဆိပ်သင့်မှုတစ်ခု ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ တစ်လီတာ သက်သာတယ်။

ဘေးကင်းသော ကန့်သတ်ပြဒါးပမာဏ ကျော်လွန်ကာ အတွင်းခန်းဆေးများတွင် ပြဒါးပါဝင်မှု သိသိသာသာ မြင့်မားသော နေအိမ်များကို ဆေးသုတ်ထားသော လူများတွင် ပြဒါးနှင့် ထိတွေ့နိုင်ချေ ရှိသည့် ဖြစ်ရပ်များစွာ ရှိသည်။

မြင့်မားသောပြဒါးငွေ့ရှူရှိုက်မိခြင်း၏ လက္ခဏာများနှင့် ရောဂါများသည် အထက်အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ပြဿနာများ၊ ကျောက်ကပ်ဆိုင်ရာ ချို့ယွင်းမှု၊ နှလုံးသွေးကြောဆိုင်ရာ ပြဿနာများ၊ အစာအိမ်နှင့် အူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ပြဿနာများနှင့် ဗဟိုအာရုံကြောစနစ် ချို့ယွင်းချက်များ ဖြစ်သည်။

ဆေးသုတ်ခြင်းဆိုင်ရာ ထုတ်ကုန်များမှ ပြဒါးအဆိပ်သင့်ခြင်းကို ကာကွယ်ရန် အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းတစ်ခုမှာ အစားထိုး အသိအမှတ်ပြုထားသော ထုတ်ကုန်များ သို့မဟုတ် အကျိုးအမြတ်မယူသော ကျန်းမာရေးအဖွဲ့အစည်းများမှ အတည်ပြုထားသော ထုတ်ကုန်များကို အစားထိုးခြင်းဖြစ်သည်။

ကိုးကား
[1] Mercury Science and Policy at MIT, Retrieved from http://mercurypolicy.scripts.mit.edu/blog/?p=367
[2] https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJM199010183231603